Podcast: Verdronken verdriet

Trailer Verdronken Verdriet

Typisch heeft ook een podcast, met verhalen die je níet op televisie ziet. Vanaf 2 november is de podcast ‘Verdronken Verdriet’ te beluisteren. Tijdens het filmen ontmoet Lisa Bom (één van de makers van Typisch Renesse) een onbekend familielid. Wie is zij? Lisa stuit op een verzwegen familiedrama dat haar terugvoert naar de Watersnoodramp van 1953. Hoe dieper ze graaft om de waarheid te achterhalen, hoe meer familieleden ze ontdekt waar nooit meer over is gesproken. Zoals de kinderen die destijds verdronken en de in de rampnacht geboren baby die drijvend op een vlot de kou niet overleefde. In de podcast doorbreekt Lisa voor het eerst het Zeeuwse zwijgen.

“Ik ben nu 89 en kan het nog steeds niet zeggen waarom ik er nog ben en ik zoveel anderen heb zien verdrinken.”

Luister via Spotify
Luister via NPO Radio 1
Luister via Apple Podcast

Aflevering 1: Dus, wij zijn familie van elkaar

Een toevallige ontmoeting in Zeeland met Joyce Slager zorgt voor de start van deze podcast. Joyce blijkt mijn achter-achternicht te zijn en samen delen we een geschiedenis die terug gaat naar de watersnoodramp van 1953. We zoeken uit wat onze familie heeft meegemaakt. Mijn eigen opa heeft op een vlot rondgedreven met zijn familie, terwijl de oma van Joyce de ramp niet wist te overleven, en ook haar zoontje is meegenomen door het water. Er gaan allerlei verhalen rond over de precieze oorzaak van hun verdrinking, maar niemand weet hoe het echt is gegaan. Behalve dat ‘ene familielid’. Maar mijn eerste telefoontje valt niet in goede aarde.

“Ik wil er niks mee te maken hebben, laat me erbuiten!”

Nu te beluisteren: NPO Radio 1, Spotify of in je eigen favoriete podcastapp.

Of hier:

Aflevering 1: Verdronken Verdriet – Dus, wij zijn familie van elkaar


Aflevering 2: Kan je iemand dwingen te praten?

Oma Krina Bom-van der Have

Het gerucht: de oma van Joyce is overleden omdat ze haar varken nog in veiligheid wilde brengen.

Het is moeilijk de waarheid te achterhalen als de meeste mensen al zijn overleden, en diegene die nog leven, de kunst van het zwijgen beheersen. Kloppen de verhalen wel die we hebben gehoord? Langzaam komen Joyce en ik dichter bij de waarheid.

Maar dan komt er bij mijn oma een bijzondere foto op tafel, van nog een gezin dat volgens mijn oma ook is verdronken. Familie van ons. Maar, wie zijn dat dan?

“Oh…. Ik dacht dat mijn oma alleen maar zussen had…”

Aflevering 2 is nu te beluisteren via NPO Radio 1, Spotify of in je eigen favoriete podcastapp.

Of hier:

Aflevering 2: Verdronken Verdriet: Kan je iemand dwingen te praten?


Aflevering 3: De verzwegen baby’s

Een van de zwaarst getroffen dorpen tijdens de ramp is Nieuwerkerk, op het eiland Schouwen Duiveland in Zeeland. De plek waar mijn opa Wim woonde. Samen met zijn familie moest mijn opa vluchten, op een drijvend stuk dak zijn ze kilometers weggedreven. Ze overleefden het allemaal.

Dat zijn de paar zinnen die ik ken over mijn opa’s ervaringen tijdens de Ramp. Maar er schijnt veel meer te zijn, het was traumatisch voor mijn opa. Zo erg zelfs dat hij er nooit iets over heeft gezegd. Toch weet mijn vader een bijzonder detail te vertellen over hun barre tocht op het vlot. Onderweg zouden ze buren zijn tegengekomen die op dát moment een kindje kregen.

Mijn zoektocht brengt me via een getraumatiseerde oom langs kinderen die de ramp hebben meegemaakt en uiteindelijk bij een familielid van het kind dat op het vlot is geboren.

“‘…dit heb ik zelfs nog nooit aan mijn kinderen verteld”

Luister hier aflevering 3:

Aflevering 3: Verdronken Verdriet – De verzwegen baby’s


Aflevering 4: Ieder huisje heeft zijn kruisje

Ik spreek met een ver familielid, Riet Vane. In de nacht van de ramp beviel haar moeder van een kindje. Op een vlot. Vier uur later stierf het van de kou. Ik mag met haar praten, maar ze vindt het moeilijk om de herinneringen op te halen, en ik blijk het lastig vinden om het te horen. Voor het eerst voel ik iets bij de ramp wat in de buurt komt van wat de mensen voelen die dit hebben meegemaakt. En voor het eerst kan ik me voorstellen dat je nooit meer één woord zou willen zeggen over dat wat je hebt gezien en meegemaakt.

Waarom hebben zo veel mensen gezwegen over wat ze hebben gezien en meegemaakt? Waarom werden de verhalen niet doorgegeven aan de volgende generatie? Mijn zoektocht komt steeds weer terug bij dezelfde Zeeuwse uitspraak:

“Wat eije’r an? Daer eije noe niks an.”

Luister hier aflevering 4:

Aflevering 4: Verdronken Verdriet – Ieder huisje heeft zijn kruisje
De stoel van mijn opa. De plek waar hij vaak stilletjes zat te kijken. Hij sprak er nooit over, terwijl hij zo veel had gezien en meegemaakt.