Programmamaker, documentaireregisseur, verslaggever, (camera)journalist en bedenker. Alles past bij mij. Ik ben een maker van achtergrondverhalen, korte documentaires, interviews, camjo-reportages en portretten. Voor landelijke televisie, maar ook voor de regionale omroep.
We volgen de cabaretière bij het maken van haar meest recente voorstelling Dubbel. Hoe gaat ze om met de tegenslagen die de coronacrisis met zich meebrengt? En hoe weet ze een balans te vinden tussen haar werk en haar drukke familieleven? Zo krijgen we een inkijkje in het leven van de vrouw die al 40 jaar voor uitverkochte zalen staat.
5 november 2020 Recensie over de podcast Verdronken Verdriet van Typisch in Trouw
“Geschiedenis kan versteend raken, een verzameling dorre feiten. Gelukkig blazen verhalenvertellers er nieuw leven in, vaak door de grote geschiedenis klein te maken.”
Typisch heeft ook een podcast, met verhalen die je níet op televisie ziet. Vanaf 2 november is de podcast ‘Verdronken Verdriet’ te beluisteren. Tijdens het filmen ontmoet Lisa Bom (één van de makers van Typisch Renesse) een onbekend familielid. Wie is zij? Lisa stuit op een verzwegen familiedrama dat haar terugvoert naar de Watersnoodramp van 1953. Hoe dieper ze graaft om de waarheid te achterhalen, hoe meer familieleden ze ontdekt waar nooit meer over is gesproken. Zoals de kinderen die destijds verdronken en de in de rampnacht geboren baby die drijvend op een vlot de kou niet overleefde. In de podcast doorbreekt Lisa voor het eerst het Zeeuwse zwijgen.
“Ik ben nu 89 en kan het nog steeds niet zeggen waarom ik er nog ben en ik zoveel anderen heb zien verdrinken.”
Een toevallige ontmoeting in Zeeland met Joyce Slager zorgt voor de start van deze podcast. Joyce blijkt mijn achter-achternicht te zijn en samen delen we een geschiedenis die terug gaat naar de watersnoodramp van 1953. We zoeken uit wat onze familie heeft meegemaakt. Mijn eigen opa heeft op een vlot rondgedreven met zijn familie, terwijl de oma van Joyce de ramp niet wist te overleven, en ook haar zoontje is meegenomen door het water. Er gaan allerlei verhalen rond over de precieze oorzaak van hun verdrinking, maar niemand weet hoe het echt is gegaan. Behalve dat ‘ene familielid’. Maar mijn eerste telefoontje valt niet in goede aarde.
“Ik wil er niks mee te maken hebben, laat me erbuiten!”
Nu te beluisteren: NPO Radio 1, Spotify of in je eigen favoriete podcastapp.
Of hier:
Aflevering 2: Kan je iemand dwingen te praten?
Het gerucht: de oma van Joyce is overleden omdat ze haar varken nog in veiligheid wilde brengen.
Het is moeilijk de waarheid te achterhalen als de meeste mensen al zijn overleden, en diegene die nog leven, de kunst van het zwijgen beheersen. Kloppen de verhalen wel die we hebben gehoord? Langzaam komen Joyce en ik dichter bij de waarheid.
Maar dan komt er bij mijn oma een bijzondere foto op tafel, van nog een gezin dat volgens mijn oma ook is verdronken. Familie van ons. Maar, wie zijn dat dan?
“Oh…. Ik dacht dat mijn oma alleen maar zussen had…”
Aflevering 2 is nu te beluisteren via NPO Radio 1, Spotify of in je eigen favoriete podcastapp.
Of hier:
Aflevering 3: De verzwegen baby’s
Een van de zwaarst getroffen dorpen tijdens de ramp is Nieuwerkerk, op het eiland Schouwen Duiveland in Zeeland. De plek waar mijn opa Wim woonde. Samen met zijn familie moest mijn opa vluchten, op een drijvend stuk dak zijn ze kilometers weggedreven. Ze overleefden het allemaal.
Dat zijn de paar zinnen die ik ken over mijn opa’s ervaringen tijdens de Ramp. Maar er schijnt veel meer te zijn, het was traumatisch voor mijn opa. Zo erg zelfs dat hij er nooit iets over heeft gezegd. Toch weet mijn vader een bijzonder detail te vertellen over hun barre tocht op het vlot. Onderweg zouden ze buren zijn tegengekomen die op dát moment een kindje kregen.
Mijn zoektocht brengt me via een getraumatiseerde oom langs kinderen die de ramp hebben meegemaakt en uiteindelijk bij een familielid van het kind dat op het vlot is geboren.
“‘…dit heb ik zelfs nog nooit aan mijn kinderen verteld”
Luister hier aflevering 3:
Aflevering 4: Ieder huisje heeft zijn kruisje
Ik spreek met een ver familielid, Riet Vane. In de nacht van de ramp beviel haar moeder van een kindje. Op een vlot. Vier uur later stierf het van de kou. Ik mag met haar praten, maar ze vindt het moeilijk om de herinneringen op te halen, en ik blijk het lastig vinden om het te horen. Voor het eerst voel ik iets bij de ramp wat in de buurt komt van wat de mensen voelen die dit hebben meegemaakt. En voor het eerst kan ik me voorstellen dat je nooit meer één woord zou willen zeggen over dat wat je hebt gezien en meegemaakt.
Waarom hebben zo veel mensen gezwegen over wat ze hebben gezien en meegemaakt? Waarom werden de verhalen niet doorgegeven aan de volgende generatie? Mijn zoektocht komt steeds weer terug bij dezelfde Zeeuwse uitspraak:
Zou jij direct ja zeggen op de vraag of we je leven mogen komen filmen?
Stel je maar eens voor hoe ingewikkeld het is om mensen voor je camera te krijgen die zich open stellen, die ons laten meekijken in hun dagelijks leven, in de momenten waar ze naartoe werken, of die ze net achter de rug hebben.
Toch kunnen wij van Typisch terugblikken op een bijzonder televisiejaar. Typisch 2018 heeft zowel de kijker, maar ook zeker de makers een andere kant van Nederland laten zien. De Nederlander in allerlei verschillende gedaanten, met bijzondere verhalen, kleine en grote momenten van geluk, saamhorigheid en eenzaamheid.
De wijken volgden elkaar rap op, we bivakkeerden maanden in een wijk, voor research en daarna om te filmen. We begonnen in het Leeuwarden, de arme wijk Wielenpolle. Daarna de multiculturele flat Kleiburg in Amsterdam Zuidoost, de wijk Utrecht Overvecht, daarna namen we bijna dagelijks de boot naar Texel, naar het kleine dorp Oosterend. En tot slot Zevenkamp, een wijk in Rotterdam met vele soorten verhalen.
Het documentaire programma Typisch wordt gefilmd door camjo’s. Regisseurs die zelf de verhalen filmen en er bewust voor kiezen om geen cameraploeg mee te nemen. We geloven we dat we dichter bij de mensen kunnen komen, omdat je in je eentje minder opvalt.
Voor onze nieuwste serie reizen we maandenlang af naar Texel, naar het dorp Oosterend. We volgen de levens van mensen, bijzondere en moeilijke momenten, maar ook tradities van het eiland en de feesten in het dorp. In april streek ik er neer tijdens de ‘Meierblis’. Op heel Texel worden er vreugdevuren aangestoken, aardappels gepoft en knakworsten in het vuur opgewarmd. Als buitenstaander bijzonder om mee te maken. Ik kon het dan ook niet laten om van al het moois voor mijn camera vast een video te maken.
Typisch Oosterend is vanaf 24 september op tv, maandag – donderdag om 19.20 op NPO2.
Eerdere wijken in Typisch: Wielenp?lle in Leeuwarden, Kleiburg-flat in Amsterdam Zuidoost, Utrecht Overvecht, en zal dit najaar een serie uitzenden over Oosterend, Texel.
27 januari 2018 Nederlands Dagblad
Dubbelinterview met de makers van Typisch: Lisa Bom & Jos de Jager.
26 januari
NRC Handelsblad enthousiast?over Typisch Wielenp?lle!
22 januari 2018 Nieuwe documentaire serie van start
De wijk Wielenp?lle in Leeuwarden is vanaf 22 januari 2018 het decor van de nieuwe dagelijkse docu-serie Typisch Wielenp?lle! Dit is de allereerste buurt van de nieuwe reeks Typisch! op NPO 2 die een jaar lang iedere drie weken een uniek portret maakt van een andere buurt; van villawijk tot boerendorp en van volkswijk tot vinex. De inwoners van Wielenp?lle trappen af en hebben de camera?s van Typisch..! toegelaten in hun dagelijks leven.
De wijk Wielenp?lle in Leeuwarden is vanaf 22 januari 2018 het decor van de nieuwe dagelijkse docu-serie Typisch. Leeuwarden is de eerste wijk die te zien is in de nieuwe docu-reeks op NPO2. Elke drie weken wordt er een nieuwe wijk uitgezonden; van villawijk tot boerendorp en van volkswijk tot vinex. Na de Wielenp?lle in Leeuwarden hebben we Kleiburg in Amsterdam ZuidOost gefilmd, en Utrecht Overvecht.
Uitzenddatum Typisch: iedere maandag-donderdag, 19.20 op NPO2.
De mensen die we zoal hebben gevolgd in Utrecht, Amsterdam en Leeuwarden: ? Marjon Lukje
Regie: Hetty Nietsch
Camerawerk: Lisa Bom, Machiel Martens en Frank Moll
Montage: Ronald van Maanen
Uitzenddatum: 5 februari 2018, NPO2, 20.25
Een BNNVARA-documentaire van Hetty Nietsch
Ieder jaar eindigen meer dan 35.000 huwelijken in een echtscheiding. Bij ??n op de drie is dat een eenzijdige keuze. Zo worden jaarlijks ruim twaalfduizend mannen en vrouwen ? ongewenst ? door hun partner verlaten. Dat vertellen ons de cijfers van het CBS. De documentaire ?Verlaten? gaat over mannen en vrouwen die na een langdurige relatie van het ene op het andere moment door hun partner in de steek worden gelaten. Ze vertellen indringend over hun ongeloof, boosheid, onbegrip en verdriet. En over de consequenties. Tegenover hun geschiedenissen staat het verhaal van een vrouw die zelf man en kinderen verliet toen ze verliefd werd op een ander. Wat waren de gevolgen van haar keuzes??‘2Doc: Verlaten’?is?maandag 5 februari?om?20.30 uur?te zien?bij BNNVARA?op?NPO 2.
Loes, Suzanne, Rike, Maarten en Jan werden allemaal door hun partner verlaten. Moedig vertellen zij over het proces, de emoties en de gevolgen van de afwijzing. Elk met een persoonlijk en aangrijpend verhaal. En hoewel het heel veel mensen overkomt, is het onderwerp toch beladen en omgeven met taboes. Uit de verhalen in deze documentaire blijkt hoe ontwrichtend zo’n ervaring kan zijn en hoe het zelfbeeld wordt beschadigd.
Voor Loes (35), fotograaf en moeder van twee heel jonge kinderen, kwam de aangekondigde scheiding als een schok. ?Hij heeft mijn hart verbrijzeld?. Ze zag het niet aankomen en toen het gebeurde hoopte ze: “Ik kan dit nog wel fixen”. Voor Rike (59), verpleegkundige, was de schok enorm. Na dertig jaar huwelijk werd haar man verliefd op een collega die meteen bij hem introk, nadat Rike het huis had verlaten. ?Ik ging de laatste spullen ophalen en toen ik het huis doorliep, zag ik dat haar jurkjes al in mijn kast hingen.? Jan (44), filosoof: ?Ik groeide op tijdens de jaren tachtig, in een slagveld van echtscheidingen, en ik was zo trots dat ik al tien jaar een prachtige relatie wist vol te houden. De scheidingsmelding kwam totaal onverwacht, mijn hele wereld kreeg een ander licht.? Maarten (64), huisarts: ?Ik kan gewoon niet geloven dat je kunt stoppen met van iemand te houden…?
Verweven door het verhaal van deze vier hoofdpersonen is het persoonlijk verslag van Suzanne (43), columniste. Wat haar gebeurde, staat haaks op de ervaringen van de andere vier hoofdpersonen. Zij liep vast in haar gezin, met drie jonge kinderen, ze werd verliefd en ging samenwonen met haar nieuwe partner. Een gebeurtenis met grote gevolgen. De ironie van haar leven, zelf noemt ze het ‘karma’, is dat ze een paar jaar later zelf verlaten werd door haar nieuwe partner. Zo werd ze ongewild deskundig op het gebied van verlaten en verlaten worden. Zij vertelt hoe het kon gebeuren en wat de consequenties waren. Een openhartig relaas van een vrouw en moeder die zich uiteindelijk afvraagt of alles het waard was, maar toch hoopt dat ze ooit kan terugkijken op een liefde die heel mooi was.
Hetty Nietsch (onder meer regisseur van ?Valentijn?, ?De Kleine Wereld van Machteld Cossee?, ?Enkele Reis naar het Kalifaat? en zo?n veertig Zembla?s): ?Ik heb deze documentaire gemaakt omdat ik wil laten zien dat die ervaring een trauma oplevert. Rouw vooral, om iemand die nog wel leeft maar er niet meer is. Die kwetsuur wordt onderbelicht. Omstanders denken al snel: hou maar op met je verdriet, die persoon is het niet waard. Maar ze vergeten dat degene die jou dit aandeed, juist de persoon was die je het meest vertrouwde in het leven. De rouw daarover kost soms nog meer tijd dan de rouw om iemand die overleden is.?
Ze wonnen zilver op het WK in 2015. Niet lang daarna begon Nederland de handbalvrouwen te leren kennen, we werden nieuwsgierig, zou dit team?de nieuwe Nederlandse trots kunnen worden? Zouden ze misschien wel goud kunnen veroveren op de Olympische Spelen? Vanaf het moment dat?het team de?hele handbalwereld op zijn kop zette?, ben ik ze gaan volgen voor een 4-delige serie.
Aflevering 1: De Kwalificatie
De verwachtingen liggen hoog, maar kunnen ze zich kwalificeren voor de Olympische Spelen? In Metz, tijdens het Olympische Kwalificatietoernooi moet alles weer samenvallen. Hoe bereiden ze zich voor, hoe dealen ze met de spanning?
Aflevering 2: Het leven naast het Nederlands team
Om tot de beste handbalsters ter wereld te horen moet er veel worden opgegeven. De meeste handbalsters vertrekken voor een profcarri?re?naar Handbal-geliefde landen zoals Noorwegen, Denemarken, Hongarije of Duitsland. Voor de serie reisden we door Europa om?portretten te maken van de vrouwen die bijna alles voor het handbal laten. Ze willen de beste worden. Het leverde van mijn kant verbazing, bewondering en trots op.
Aflevering 3:?Wie mag er niet mee naar Rio? Bij de voorbereidingen voor de Olympische Spelen kunnen we ons nog wel iets voorstellen;?hard trainen, alles opzij zetten, familie en vrienden weinig zien. Het hoort er allemaal bij.?Maar het moment dat?speelsters te horen krijgen of ze mee mogen naar Brazili?, dat krijgen we nergens te zien. In aflevering 3 van Het Handbalsprookje wordt de spanning bloot gelegd, mag ik wel mee naar Rio? Ben ik wel goed genoeg? Wat vind bondscoach Henk Groener van mij? Vlak voor de beslissing ontstaat angst en onzekerheid. In deze aflevering zien we?Marieke van der Wal, de oudste, de meest ervaren speelster van het team. Het is haar laatste doel dat ze wil verwezenlijken?voordat ze haar carri?re in de handbal stopzet, ze moet en zal naar De Olympische Spelen. Hoe hard ze er ook voor heeft gewerkt, hoe graag ze het wilde, het?heeft niet zo mogen zijn.
Aflevering 4: de laatste?voorbereidingen Vier weken zit het team intern?op Papendal om te trainen voor de Olympische Spelen.
Idee, research, regie, camera, geluid en edit: Lisa Bom
Camera: Menke Visser
Geluid: Nienke de Haar
Eindredactie: Thomas Rijsman
Eindmontage: Vincent Steenmijer
Grading: RedLine, Joel Sahuleka
Audiomix: Hens Zimmerman
Productiehuis Helden Magazine: Barbara Barend, Mari?lle Wennink, Stefan Hack
Nooit eerder speelde het vrouwen handbalteam van Nederland op de Olympische Spelen.?Maar nu, in 2016, doen ze voor het eerst mee.?De?vrouwen zingen in koor: We gaan naar Rio! One Team One Dream!
In de documentaire-serie ‘Het Handbalsprookje’, volgde ik het team?een half jaar lang. Mijn?camera legde de vrouwen?vast op grote toernooien, tijdens stages, bij hun eigen?clubs in het buitenland waar ze voor professionele teams handballen, bij mooie momenten, maar ook bij grote teleurstellingen.
De vierdelige serie gaat over hun successen, inspanningen, eenzaamheid ? maar vooral over de spannende aanloop naar de Olympische Spelen.?Wie mag er mee en wie niet? Hoe zorg je ervoor dat je topfit bent en geen blessures oploopt?
Een serie over een groep vrouwen met ??n doel: debuteren en schitteren op de Olympische Spelen.
De serie is gemaakt in opdracht van Helden en is uitgezonden op Ziggo Sport.
Idee, research, regie, camera, geluid en edit: Lisa Bom
Camera: Menke Visser
Geluid: Nienke de Haar
Eindredactie: Thomas Rijsman
Eindmontage: Vincent Steenmijer
Grading: RedLine, Joel Sahuleka
Audiomix: Hens Zimmerman
Helden Magazine: Barbara Barend, Mari?lle Wennink, Stefan Hack
In deze kort documentaire een ontmoeting tussen twee jonge vrouwen uit Estland. Ze delen dezelfde vader, maar hebben ieder een andere moeder. Mari is Ests, Masha is deels Russisch. Ze wonen in Tallinn, een stad waarin ongeveer veertig procent van de bevolking van Russische origine is, en niet in de Estse maatschappij kan en wil integreren. Mari en Masha ontmoeten elkaar weinig, maar als ze elkaar zien ontdekken ze de grote verschillen die hun etnische achtergrond met zich meebrengt.
MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN | REGIE, CAMERA & MONTAGE 2010 |
In deze opdrachtfilm voor het Ministerie van Buitenlandse zaken een portret van mensen uit derde wereld landen. Veel zieke mensen in derde wereld landen sterven doordat de overheid en artsen niet goed op de hoogte zijn van de ziektes in een land, hierdoor sterven veel mensen. Een database biedt de oplossing. In deze video vertellen mensen uit derde wereld landen hun verhaal over de problemen die zij ondervinden. Een opdrachtfilm voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken.